zondag 16 september 2012

Het zit er weer op........


Inderdaad, het zit er weer op. En, niet echt verrassend, het vloog om allemaal. We hebben daarnaast wel echt het gevoel dat we veel hebben gedaan, gezien en beleefd. En met ruim 5700 kilometertjes op de teller hebben we ons best wel gedaan, dachten we. Dit lijkt of hebben we ( te ) veel in de auto gezeten, maar er waren eigenlijk maar 3 echte rijdagen bij, waarvan alleen de terugreis van Wenen naar Aken een volle dag in de auto was.

Eindstand: 5725 km.
Verder viel het voor ons gevoel wel mee. En natuurlijk heeft al dat rijden ook mooie plaatjes opgeleverd voor in het fotoboek.We hebben gelukkig geen pech gehad, maar hier en daar kwam de Golf wat pk's te kort. Met name in de wat steilere klimmen had ie er nog wel eens wat moeite mee, maar wat wil je ook met een zware dakkoffer en 2 fietsen achterop. We hebben alleen maar lof voor Das Auto. Het laat ook zien dat je met je gewone wagentje best deze kant van Europa op kunt.
Maar goed, het zit er weer op. Wat vonden we er zelf van ? Voor een groot deel was deze reis een belevenis, en dan doelen we op de landen Bosnië, Montenegro en deels ook Kroatië. Ook de stad Krakau was een ervaring vanwege de mooie gebouwen, de zaken uit de oorlog ( Joodse wijk, Schindler's fabriek e.d. ) en de zeer vriendelijke sfeer in de stad. De stad Sarajevo was een van de hoogtepunten en gaan we zeker nog eens bezoeken. In een eerder bericht op deze blog kun je lezen waarom deze stad indruk op ons heeft gemaakt.
Bosnië is een belevenis, omdat je er gewoon 40 tot 50 jaar terug in de tijd gaat. Maar ook is de natuur op plekken prachtig, vooral tussen Sarajevo en Trebinje, een stad op de grens met Kroatië, als je richting Dubrovnik rijdt. Het verkeer is weliswaar kamikaze, maar onderweg zie je van alles. Van varkens aan het spit tot in de oorlog beschadigde huizen, van parkeerterreinen die tot stortplaatsen zijn verheven tot geweldig diepe ravijnen en mooie vergezichten. Kortom, geweldig.
Wat ons erg goed is bevallen is het meenemen van de fietsen. Hoewel we ze minder hebben gebruikt als gehoopt is het bezoeken van de steden Krakau, Budapest en Wenen per fiets een gouden greep geweest. Het verkeer is overal zeer fietser-vriendelijk en je ziet veel meer om je heen. En je komt op plekken waar je met de auto of de metro niet komt. In Dubrovnik is fietsen geen doen. De stad was maar 12 kilometer vanaf de camping, maar daar was geen vlakke meter bij. En geen fietspad naast een drukke weg, zodat we de fietsen aan een boom hebben geketend, waar ze 6 dagen hebben gestaan. Ze vonden het niet erg.

De kuststreek rondom Dubrovnik is prachtig. Zeer blauw en schoon zeewater van een lekkere temperatuur, kleine kiezelstrandjes en wij hebben, op 1 flinke bui na, alleen maar volop zon en hoge temperaturen gehad. Echt vakantie, luieren en lekker eten. En we hebben Dubrovnik bezocht, en 1 keer is echt genoeg. Te druk, te warm en teveel klimmen. We hebben meerdere duizend treden op en af gelopen en met 30 graden en telelenzen in je nek verveelt dit gauw. De mooiste plek van Dubrovik is de haven. Op een bankje in de zon, met achter je de stadsmuur en voor je de blauwe zee met vele bootjes is het goed toeven. En met een achternaam als Visser spreekt een haven toch al gauw aan.
Concluderend zeggen wij dat deze landen en steden beslist de moeite waard zijn. Ben je niet wars van wat kilometers, zoek je een mooi en rustig gebied en sta je open voor wat minder westerse zaken en gebruiken, dan kun je best een bezoek aan deze regio brengen. En er is evenveel zon als in de zuidelijke landen. Daarnaast is de lucht droog, dus geen klamme tent in de ochtend.

Voor ons smaakt het naar meer. Ons zie je niet meer aan de Spaanse en Franse costa's. We gaan ons beraden op een bezoek nog verder oostwaarts, wellicht met een begin in Sarajevo. We zijn tenslotte niet ver van de Albanese grens geweest en landen als Albanië, Roemenië / Bugarije, de Baltische staten en zelfs Rusland lonken. Een droom is om met de auto naar China te rijden, maar dit is voorlopig een droom. Een feit is wel dat nog verder oostwaarts niet meer kan met een gewone personenwagen, althans niet als je, zoals wij, meer de binnenlanden in willen. Het omkijken is dus naar een ander vervoermiddel. We willen ook wat zelfredzamer worden, dus minder afhankelijk van pensions en hotels. Op zoek dus naar een 4x4 waar we in kunnen slapen, met koelkast en kooktoestel, zodat we in een komend jaar verslag kunnen doen van het leven op bijvoorbeeld de Kaukasus, of de oostelijke Balkan. Wie weet. Voorlopig roepen onze beide werkgevers en verschijnt Ineke maandag weer gewoon in Drachten en Sipke in Heeg.

Met dit bericht sluiten we deze blog af. We hopen dat jullie net zoveel plezier hebben gehad in het volgen van onze belevenissen als wij in het schrijven ervan. En wellicht heb je nog ideeën opgedaan. Voor vragen of tips kunnen jullie ons altijd benaderen. Tot de volgende blog !!!
Tot slot nog enkele foto's die de blog niet hebben gehaald, maar nu dus toch nog......

Krakau: muziek maken zonder centenbakje......
Krakau: startproblemen.
Budapest by night
Sarajevo: gedragsvoorschriften in de moskee.
Bosnië: varken aan het spit langs de weg.
Bihac: plaatselijk openbaar vervoer.
Irinovac: een dorstige hond.
Wenen: nee Ien, het is 30 graden !
Wenen: gewoon een mooi plaatje.
Een halve zool
Denk om het afstapje

dinsdag 11 september 2012

Wenen

Het werd weer tijd om terug te keren naar de Europese Unie. Niet omdat we dat nou zo graag wilden, maar de planning liet ons een langer verblijf in Kroatië niet toe. Maandagmorgen tegen 9 uur werden we uitgezwaaid door de pensionhoudster in Irinovac op een manier of hadden het appartement 3 maanden gehuurd. Heel erg vriendelijke mensen, zoals verreweg de meeste mensen in Kroatië.
Het eerste deel van de reis ging over een drukke tweebaansweg waar we werden geconfronteerd met de inhaalcapriolen van de plaatselijke coureurs. Bij Karlovac kwamen we op de snelweg naar Zagreb.

 
Karlovac
In Karlovac is in de oorlog zwaar gevochten en dit wordt herdacht op een veld met twee zwaar beschadigde gebouwen en oorlogsmateriaal. Een fototentoonstelling laat foto's zien van de ellende tussen 1991 en 1995. Ook hier weer de vele huizen met kogelgaten e.d. Op de grens van Slowakije kun je de portemonee weer trekken, een vignetje voor een uurtje snelweg plus een Oostenrijks autobahnvignet maken je direct € 23 lichter. In Oostenrijk weet je weer dat je in de EU bent: een soep met een broodje en een broodje worst met 2 kopjes espresso........€ 18,- aub ! Hier heb je in Bosnië een 5-sterren maaltijd voor met onbeperkt drinken, en dat voor 2 personen. Goed, verder gaan we het niet meer over geld hebben.
We vonden ons appartement snel en dit was prima in orde. Een vierkamerappertement met ligbad en een grote boxspring in de slaapkamer. Op het voeteneind staat een grote flatscreen en de keuken is volledig uitgerust. De auto staat onderdak, dus veilig. We kregen dit aangeboden, omdat de gewone appartementen, waarvan we er een hadden geboekt, vol zaten. Dus dat was mooi meegenomen.
Vandaag hebben we Wenen verkend per fiets. We hebben ons als echte touristen gedragen, dus een bezoek aan Schloss Schönbrunn mocht niet ontbreken.

Schloss Schönbrunn
Schloss Schönbrunn
In dit paleis heeft Sissi, of was het nu Pippi, gewoond. De tuinen om dit paleis zijn gigantisch en we hebben een deel ervan bewandeld. Doordat dit zo groot is heb je niet de indruk dat er duizenden touristen rondlopen, dus geen rijen of dringende massa's. Sipke vond de eekhoorntjes eigenlijk net zo interessant als al die cultuur en ging met de camera de beestjes achterna.Het resulteerde wel in hele mooie foto's.Maar na twaalven was de temperatuur weer opgelopen tot boven de 30 graden, dus wij op de fietsen richting het centrum. We vonden, na nog wat paleisjes en kasteeltjes te hebben gefotografeerd, het winkelgebied en ook dit is gigantisch. Maar met 30 graden waren we gauw uitgesjokt en hebben we een terras opgezocht om te eten en te drinken.

Oudste reuzenrad van Europa
Na zessen zijn we richting het oude Weense reuzenrad gefietst, niet wetende dat hierachter een enorme permanente kermis is. Hier zag het rood van de voetbalshirts van het Oostenrijkse elftal, want vanavond speelde Oostenrijk tegen de Duitse 11. Het was leuk druk en de attracties werden hoofdzakelijk bemand door de Oostenrijkse supporters.
Maar omdat het donker werd en we geen licht op de fietsen hadden zochten we snel ons appartement weer op. Dit was nog best een stukje trappen met de kaart in de hand, maar ook dit hebben we weer gered.

Dit is in principe de laatste nacht van onze trip over de Balkan. Morgen gaan we in 1 streep naar huis, d.w.z. we brengen eerst nog een bezoek aan Ineke's ouders in Zeeland. We gaan nog wel een overnachting maken in de buurt van Keulen of Aken, maar dit wordt een formule 1 hotel o.i.d. Vrijdag in de loop van de dag zijn we weer in Burgum.
We maken vrijdag dan nog een laatste bericht op deze blog. Hier kun je lezen wat we het leukst, mooist en meest interessant vonden. Misschien kun je er iets mee voor eenzelfde reis. Tot dan ! Vanuit een broeierig Wenen een groet van Sip en Ien.

zondag 9 september 2012

Plitvice Meren

Hallo iedereen. Na een weekje kamperen in Dubrovnik e.o. was het zaterdagmorgen tijd om de tent op te breken en verder te trekken. De wekker stond op half 8 en er was serieus werk aan de winkel. Na de regenbui van eerder deze week hielden we rekening met een modderig grondzeil en dit bleek ook zo te zijn. Maar goed, aan de slag en na een bak koffie pakte Ineke de handel in en laadde Sipke de auto. Het grondzeil ging een uurtje in de zon en toen konden we de meeste modder er zo afvegen. In de dakkoffer ermee en thuis zien we wel verder.
De route vanaf Dubrovnik schiet de eerste 100 kilometer niet echt op en je moet tevens door een gedeelte van Bosnië. Dat betekende weer 2 keer de door de paspoortcontrole, maar dit ging vrij snel. In Bosnië verplicht tanken ( scheelt een slok op een borrel ) en door richting Split. Vanaf Split is het snelweg en dit gaat hard. Je kunt ook de route langs de kust volgen, deze is mooier, maar wij hadden voldoende blauwe zee en mooie vergezichten gezien, dus gas op de plank.

De Kroatische bergen
Na Zadar kom je door de Kroatische bergen, en een tunnel van bijna 7 kilometer helpt je door de top. De vergezichten zijn hier overigens erg mooi, hoewel de wereld er erg kaal en droog is. Aan de andere kant van de tunnel is het weer groen en al afdalend vonden we de afslag richting de Plitvice meren. Na 60 kilometer binnendoor vonden we ons pension in het gehucht Irinovac. We kregen een half huis tot onze beschikking en de bedden lagen toch weer een stuk beter dan de campingmatrasjes.
Goed, de Plitvice meren dus. Dit is een gebied, ook weer op de werelderfgoedlijst, met verschillende grotere en kleinere meren die onderling verbonden zijn door middel van vele watervallen. Vanwege de bijzondere kalk in het water zijn de kleuren van dit water erg mooi en is het water kraakhelder. Een bezoek waard dus, volgens ons. En dat was het zeker.

Plitvice meren
Plitvice meren
Op advies van onze pensionhoudster waren we vroeg aanwezig, dit om de meeste warmte en de bussen met Jappaners voor te zijn. En inderdaad, het Nikon en Canon gehalte was na 12 uur weer tot een hoogtepunt gestegen, maar toen waren wij al een mooi end op pad.
Eigenlijk is het een groot park waar je verschillende routes kunt lopen, al naar gelang je conditie en geoefendheid, want het verschil in hoogtes is hier en daar enorm. Ook weer op advies hebben wij de route van 4 tot 6 uur genomen, dus van te voren genoeg water en een energie-boost in de rugzak gestoken.
  
De kleuren van het water zijn prachtig blauw en blauw-groen en je kunt meters diep kijken. Er zwemmen grote vissen in grote scholen en de watervallen zijn soms tientallen meters hoog. Je loopt langs ravijnen en over aangelegde vlonders en halverwege kun je een groot meer oversteken met een boot. We hadden een wolkenloze hemel, dus een mooiere dag voor dit bezoek konden we ons niet wensen. Maar ja, wij zijn mensen van vlakke bodem, dus na een uurtje of viereneenhalf hadden we het wel bekeken. De kuiten deden behoorlijk zeer en de telelenzen uit Japan begonnen te irriteren. Gelukkig ging er een soort van trein weer terug van het eindstation naar de parking, dus wie stonden vooraan bij de halte ? Juist, Sip en Ien. Met ons vele andere vermoeide stappers en we waren blij dat we de Golf weer hadden bereikt.
We hebben vervolgens nog een bezoek gebracht aan het Bosnische Bihac, een stad die veel in het nieuws is geweest in de oorlog.

Ons pension stond vlak aan de grens en we hebben de oversteek nog maar eens gemaakt. We zijn daar op een terras neergezegen en hebben ons een uur niet verroerd, een zegen voort de beentjes. Ineke een Octopus-salade ( ? ) en Sipke gerookte zalm, een mooie afsluiter van een mooie dag rondom de meren van Plitvice. Een aanrader, maar een dag is meer dan voldoende.
Terug in het pension was het tijd voor een koude versnapering. Na een contact met het thuisfront denken we alweer aan de dag van morgen. Vertrek tegen 9 uur met als bestemming Wenen, voor een dagje Habsburgse cultuur op de fiets. Je gaat ook dit weer meemaken, maar dan is het alweer dinsdagavond ! Groetjes van Sipke en Ineke.

vrijdag 7 september 2012

Verplicht nog een dagje vrij !

We hadden beloofd dat we het volgende bericht zouden plaatsen als we weer op pad zouden gaan, maar wat niemand had verwacht was een regenbuitje van 14 uur. Woensdag tegen 10 uur 's avonds begon het zacht te sijpelen en 2 uur later bevonden we ons in een noodweer waar je U tegen zegt !!!. Dit is de volgende dag om 12 uur 's middags gestopt.

Dat wordt schrobben...
We hebben tussen de donderslagen van soms meer dan 30 seconden toch nog redelijk kunnen slapen, maar toen we opstonden zat de modder een halve meter bij de tent omhoog gespat. Het geplande dagje strand konden we dus in eerste instantie op de buik schrijven en we zagen ons de rest van de dag al schoonmaken en soppen. Alles in de tent was klam en de temperatuur was zeker gedaald tot 25 graden !!! Gelukkig werd het tegen 12 uur droog en kwam de camping weer tot leven. De zon brak zowaar een beetje door en toen moesten we gaan verzinnen wat we de rest van de dag zouden moeten gaan doen.
Het werd een best aangename middag qua temperatuur en we besloten de oude stad van Dubrovnik nog maar eens te gaan bekijken, met name de stadsmuur leek ons een goede optie. We vonden een parkeerplek tegen de oude stadsmuur en het kleingeld in de parkeerautomaat bleek genoeg voor een spurt over de muur van 5 kwartier.
Blik over Dubrovnik

Dit was nog best moeilijk vanwege al die oudere cruise-touristen die de trappen amper over kwamen. Je moet weten, die stadsmuur is 1970 meter alleen maar op en neer via trappen, en dat bij een opgelopen temperatuur van tegen de 30 graden. Waarom men vroeger nooit eens iets op vlak terrein kon maken is ons een raadsel....
Na vertrek uit de oude stad was het tijd voor boodschappen. De plaatselijke Poiesz heet hier Konzum en we hadden inmiddels ons vaste kassameisje, Kristina, waar we steeds even een praatje mee maakten. Terug op de camping was ook de plaatselijke fauna opgefrist door de regen van eerder die dag, want de eekhoorntjes renden door de bomen boven ons hoofd. Ook kwam er een jong zwerfkatje op bezoek, die er zo mager uitzag dat we hem een blikje leverpastei hebben gevoerd. Hij hield schijnbaar van buitenlands eten, want het blik ging voor meer dan de helft leeg. In de nacht hebben de uilen het voor het zeggen. Ze oehoe-en de hele nacht door, maar dit is alleen maar leuk om te horen.
Vandaag, vrijdag, was het weer het weer wat je in deze regio verwacht en graag wilt. Volop zon en om 10 uur al 28 graden. De tent kon zo mooi drogen en wij toch nog bijkleuren op het strand.
Blik op de waterweg
Daar lagen we om 11 uur al en dit hebben we volgehouden tot een uur of half 5. Wat wil je ook, azuurblauw water, eten en drinken om de hoek en de mooiste en grootste schepen in breedbeeld voor je langs ! Op weg terug naar de camping hebben we afscheid genomen van Kristina, van de Konzum, en ze vond het jammer dat het ons laatste bezoek was. De planning maakt het echter nodig om morgen te vertrekken. We willen naar de Plitvice meren meer naar het noorden van Kroatië. Dit schijnt een gebied te zijn met 16 meren die onderling verbonden zijn met watervallen. Hier kunnen we onze fietsen ook weer gebruiken, want dat is hier geen doen.
Het routeschema voor verderop volgende week kan nog variëren, maar Wenen is een goede optie. Na Krakau en Budapest per fiets is de hoofdstad van Oostenrijk op deze manier hopelijk ook goed te doen. En wie weet nemen we de koets wel weer. We zullen zien en houden jullie op de hoogte.





woensdag 5 september 2012

Dagje vrij

Vandaag zouden we een boottochtje maken naar de Elafiteilanden. Maar toen we wakker werden rommelde het al in de verte en uiteindelijk heeft het de hele morgen geonweerd en een beetje geregend. Dus dat ging over. Gelukkig was de bui rond de middag weer verder gedreven en brak de zon weer door. Het werd meteen weer aangenaam warm en daarom hebben we besloten om een strand op te zoeken. In de buurt van Dubrovnik vonden we een mooi strand en daar zijn we de hele middag gebleven. Het was aangenaam toeven daar. Het water was heerlijk, er waren ligbedden en de bootjes voeren voor ons langs.....
Omdat ons dit wel beviel hebben we besloten nog een dagje langer te blijven en morgen wederom bruin te bakken op dit strandje. En bootjes kijken natuurlijk!
Zodra we weer op pad gaan horen jullie het wel weer. Tot dan.

dinsdag 4 september 2012

Kotor

We hadden er zelf nog nooit van gehoord en jullie waarschijnlijk ook niet: Kotor. Deze middeleeuwse stad ligt in Montenegro aan de baai van Kotor, een diepe inham van de Adriatsiche zee. Het ligt op een afstand van ongeveer 85 kilometer van Dubrovnik, maar het is niet even een uurtje rijden. De gemiddelde snelheid ligt onder de 40 kilometer per uur, en dit komt voornamelijk omdat je in Montenegro tot aan Kotor nergens sneller mag rijden dan 50 km per uur. We waren gewaarschuwd dat op elke hoek een agent met een lasergun zou staan. Dit was wat overdreven, maar we hebben er meerdere zien staan. Dus rustig aan en met de stroom mee. De grens oversteken neemt ook wat tijd, want je wordt door zowel de Kroatische als de Montenegrijnse douane grondig bekeken. Hier en daar werden bezoekers uit de rij gehaald en moesten kofferbakken en dergelijke worden geopend. Wij hadden geen problemen en konden vrij vlot oversteken. Ook hier weer het nodige gestempel in de paspoorten.


Heen en weer, heen en weer.......
 Kotor ligt zoals gezegd aan een grote inham en je kunt er op twee manieren komen, via de pont of rond de baai rijden. Op de heenweg hebben we de pont genomen. Dat was best aangenaam. Het water is erg helder en we zagen vele visjes voorbij zwemmen. Binnen 20 minuten waren we aan de andere kant en ook daar hadden we de keuze uit 2 richtingen. Wij gingen rechts richting Podgorica, de hoofdstad van Montenegro. Voordat we bij Kotor waren, waren we nog maar 80 kilometer van de Albanische grens. We hadden nog even de neiging om door te rijden naar Tirana, maar dit bewaren we maar voor de volgende keer.
Kotor is een zelfde soort stad als Dubrovnik: middeleeuws en ommuurd, met in het centrum smalle straatjes en ook hier de nodige touristen.
In Kotor


Wel minder als in Dubrovnik, maar omdat de stad veel kleiner is was het ook hier druk. En warm. Boven de stad ligt een oude middeleeuwse burcht en klooster en we hebben een poging gedaan deze te bereiken. In een graadje of 35 en brandende zon is ons dit niet gelukt. We zijn halverwege met hartslag 200 afgehaakt. Met ons vele anderen, want de trap naar boven is zeer steil en telt enkele duizenden treden. Wel hebben we halverwege schitterende foto's gemaakt van de stad en de baai.

Kotor is niet groot en we waren dan ook vrij snel uitgekeken. Via de omweg rond de baai zijn we terug gereden naar Kroatië. Ook dit nam de nodige tijd in beslag, maar op de grens was het rustig en konden we snel door. Terug op de camping was het tijd voor een verfrissende douche en een warme hap.
We willen morgen eigenlijk een tocht over de Adriatische Zee gaan maken en de Elafiti eilanden bezoeken.

Drukte aan de kade.
Dit kan vanuit de haven van Dubrovnik, waar overigens vandaag 3 grote cruiseschepen aangemeerd lagen. In het centrum kun je dan echt over de hoofden lopen, dus we zij  blij dat we gisteren zijn geweest. Inmiddels zijn we bezig te bedenken wat we op de terugweg nog willen bezoeken. Eind deze week staan we waarschijnlijk in de buurt van de Plitvice meren, dit is richting Zagreb. Daarna staat nog alles open. Jullie horen weer van ons !


maandag 3 september 2012

Dubrovnik

Hallo allemaal. De vakantie vordert gestaag en inmiddels zijn we aanbeland in het zeer toeristische Dubrovnik. Zondagmorgen zijn we vertrokken vanuit Sarajevo en de etappe naar Dubrovnik was in kilometers de kortste, maar bleek de intensiefste. De gemiddelde snelheid lag op dit deel van de route verreweg het laagst en dat had te maken met de bergachtige omgeving en de staat van de wegen. Ook zaten er venijnige klimmen en afdalingen op dit traject. We zijn zo nu en dan ook weer geconfronteerd met de Bosnische rijstijl en dit leverde weer de nodige schrikmomenten op. Maar hier en daar was de route toch erg mooi en meerdere fotomomenten waard.



Na een uurtje of vier passeerden we de Kroatische grens. Dan valt het direct weer het verschil in vooruitgang tussen Bosnië en Kroatië op, want de wegen waren weer zoals we in West Europa gewend zijn, het gas kon weer op de plank.

Tegen 3 uur naderden we Dubrovnik vanaf het zuiden en waren we weer in het massatoerisme belandt. Op een parkeerterrein hoog boven de stad probeerden we een mooie overzichtsfoto te maken en nog geen moment later waren we ingesloten door 4 bussen en zo'n 200 mensen die hetzelfde probeerden. Nadat de bussen waren vertrokken konden we het parkeerterrein af op zoek naar onze camping, die we vlot vonden. Het was geen hoogseizoen meer dus we konden de tent opzetten waar we wilden. We vonden een mooie beschutte plek onder de bomen en bij 35 graden was dit wel welkom. Nadat we een blik over de Adriatische zee hadden geworpen was het tijd voor het opzetten van de tent en het leeghalen van de auto. Die kwam een halve meter omhoog en de tent stond in minder dan een uur. Tijd voor een koud blik bier en het doornemen van de planning voor de komende dagen.


De volgende dag was gereserveerd voor een bezoek aan de oude stad Dubrovnik. Nu moet je weten dat dit ook een geliefde haven is voor cruiseschepen. Gisteren zagen we de " Norwegian Jade " vertrekken en vanmorgen lag de " Costa nog wat " aan de kade, rechtovereind nog steeds. Dit betekent dat 2000 passagiers de stad inspoelen, dus het was druk ! En wederom warm ! We konden nog net de auto kwijt en na 20 minuten lopen waren we binnen de muren van de oude stad. Het mooiste vonden we de haven.


Hier hebben we een poos over de stad en de zee zitten mijmeren, in een licht briesje over het water. Na een rondje tussen de Japanners, Amerikanen en andere wereldburgers zijn we de hitte en de drukte ontvlucht en hebben we het kleine kiezelstrandje bij de camping opgezocht voor een frisse duik in de zee. Het water is er super helder en blauw en de temperatuur is perfect.
Na alle bezoeken aan appartementjes tot nu toe was het moment aangebroken om het gasstelletje aan te sluiten en zelf te gaan koken. Toegegeven, dat is weer even wennen, net zoals de zichzelfopblazende campingmatrasjes, maar we hebben de afgelopen nacht als ossen geslapen. Helaas gold dit niet voor de Poolse buurbaby die vanmorgen om half zeven vond dat het wel welletjes was en daar de halve camping van op de hoogte bracht. Dan toch maar liever de oproep tot gebed in Sarajevo, die is na 5 minuten wel uitgezongen.
Morgen staat een bezoek aan Montenegro op het program. We gaan naar Kotor, een stad op de werelderfgoedlijst, maar minder bekend en toeristisch. Een tochtje van 85 kilometer, met de airco aan. We houden jullie weer op de hoogte. Tot morgen !